De Bossche School is een verzamelnaam voor een geheel van ideeën aangaande architectuur, stedenbouw, meubilair, etc., waar het gedachtegoed van de Benedictijner monnik Dom Hans van der Laan aan ten grondslag ligt. In de beslotenheid van het klooster wijdde hij zich aan een speurtocht naar de grondslagen van de architectuur. Hierbij ontdekte hij de beginselen voor de verhoudingenleer die later ‘het plastische getal’ zou worden genoemd. Dit is een ordening en maatverhoudingen-stelsel zowel in de natuur als in vele architectuurstromingen in de klassieke oudheid van diverse culturen. Het bouwen is in feite het ontnemen en verbijzonderen van een stukje natuur om de mens fysiek te beschermen met wanden, vloeren en daken; het op deze wijze expressief maken van dat omhulsel met openingen in de juiste afmetingen is architectuur. Dit geldt voor de dikte, de lengte en de breedte van de diverse onderdelen als zodanig maar ook ten opzichte van elkaar. Omdat vanaf 1946 in Den Bosch de cursus over deze vernieuwende architectuur werd gegeven, ontstond de benaming Bossche School. Deze cursus was bedoeld om de naoorlogse kerkenbouw te ondersteunen en heeft twee generaties architecten opgeleverd.
In het Kruithuis
Dom Hans van der Laan doceert tijdens de cursus te Den Bosch
De Abdij in Vaals
Jan de Jong (1917-2001)
De Brabantse architect Jan de Jong volgde na zijn hbo-opleiding te Tilburg op de cursus Kerkelijke Architectuur in het Kruithuis te ‘s–Hertogenbosch de lessen van Dom Hans van der Laan, waar hij al spoedig een van zijn briljantste leerlingen zou blijken te zijn. De monnik/architect bleek op hem een overweldigende invloed te hebben. Jan de Jong behoorde tot de tweede generatie architecten die via de cursus in Den Bosch kennis maakten met het plastische getal. Van deze tweede generatie cursisten ontwikkelde vooral De Jong een meer eigen vormentaal op basis van het plastische getal. Hij hanteerde de theorie van Van der Laan als basis voor zijn latere ontwerpen. Evenals Dom Hans van der Laan slaagde hij er beter in wat afstand te nemen van het verleden. De Jong had omgekeerd ook grote invloed op de monnik. In zijn bouwwerken bracht hij de theorie van Van der Laan, waaraan deze in de jaren vijftig en zestig nog werkte, in praktijk. In zijn ontwerpen werden de in een basilicale opzet beeldbepalende elementen zoals arcaden en galerijen sterk teruggebracht. Ook historische referenties, ornamentiek en ronde vormen die het kenmerk waren van de oorspronkelijke basilica, verdwenen uit de kerkelijke architectuur, omwille van de ultieme uitdrukking van de ontwikkelde theorie, om als het ware het plastische getal zo scherp mogelijk te laten zien. Weliswaar waren er nog steeds de banden met het verleden, maar kregen de door hem ontworpen kerkruimten een eigen karakter. Tussen 1957 en 1960 baarde hij opzien met het ontwerp van drie kerken, de H. Gerardus Majellakerk te Gemert, de Kerk van de Heilige Kruisvinding in Odiliapeel (1959) en de St. Benedictuskerk te Rijswijk (1958). Hiermee werd de strakke richting van de Bossche School een feit.